Ola, son Ana Isabel Vila García, delegada ACEGA en Ourense. Mestra de educación infantil e
diagnosticada con 34 anos, despois de detectar a enfermidade na miña filla de 2 anos.
Cando escoitaches falar por primeira vez da enfermidade celíaca cómo reaccionaches?
A primeira vez foi no 2012, no meu posto de traballo como mestra de educación infantil, na
escola había algún caso de nenos e nenas, pero non na miña aula, e sabía que non podían comer
glute pero non tiña máis información. Non sabía o alcance dunha inxesta ou síntomas que
presentaba un neno ou nena antes do diagnóstico, por iso cando diagnosticaron a miña filla en
febreiro do ano 2015 quedei moi sorprendida, nunca se me pasara pola cabeza que a nena, que
tiña 2 anos, tivera algún problema. Cando nos dixeron que é celíaca pasei por varias emocións
como a sorpresa, o medo, tristeza ou culpabilidade.
Qué supón Acega para ti?
ACEGA foi a miña salvación nos días posteriores ao diagnóstico da nena. A primeira visita que
fixen despois da cita do pediatra, foi ás oficinas da asociación en Vite, onde me atenderon,
escoitaron, consolaron, explicaron qué era a enfermidade… Pareceume moi útil un libro que
me deron con definicións e marcas certificadas que podía comprar, nese momento tamén me
deron un libro de receitas que seguimos empregando 9 anos despois. A día de hoxe dame
tranquilidade saber que, se temos algunha dúbida ou necesito algún consello, podo contactar
coa asociación e en nada teño resposta, tanto ao correo electrónico, como polas súas redes sociais.
Que importancia ten no teu día a día o feito de que ti (ou o teu entorno) sexa celíaco/a?
Na nosa casa convivimos eu e as miñas 3 fillas, a miña filla maior e eu somos celíacas e o día a
día na casa é moi fácil, sabemos o que podemos comer e as precaucións que temos que ter
todas para o ben das catro.
O problema está cando queremos saír comer fóra. Nótase que o traballo de visibilidade que se lle
da nas redes á enfermidade, fixo que moita xente coñeza o nome, pero aínda queda moito por facer, xa que non son conscientes da importancia dunha boa elaboración dun prato sen contacto cruzado con glute.
Qué consellos lle darías a alguén que acaba de ser diagnosticado/a coa enfermidade celíaca?
Contactar coa asociación e falar con persoas que saben do tema porque tranquiliza, á vez que,
dan consellos para facer o cambio de dieta.
Cal é o principal problema que atopa un celíaco no seu día a día?
As comidas fóra da casa, tanto nas casas de familiares e amizades, como nos restaurantes e en
todos os eventos nos que haxa comida (congresos, aniversarios, feiras gastronómicas…), e
todo se complica, se falamos de viaxar ao exterior a onde debemos levar sempre na maleta
comida “por se acaso”.
Qué fai Acega para apoiar/axudar ao colectivo de celíacos?
ACEGA traballa arreo para que nós teñamos tranquilidade cando nos achegamos a algún
establecemento de restauración e vemos o selo na porta, cando vemos a espiga barrada nos
alimentos que compramos…
Tamén acompaña e apoia ás persoas recén diagnosticadas. E saber que cando temos dúbidas,
podemos chamar e teremos resposta dun equipo especializado.
Qué tratas de aportar ti ao colectivo?
Quero axudar a persoas que, coma min, no momento do diagnóstico se senten perdidas, para
escoitalas e acompañalas nos primeiros momentos. Ademais, paréceme moi importante
axudar para que se sigan conseguindo melloras no noso día a día na provincia de Ourense.
Gustaríame facer máis por axudar as nenas e nenos celíacos, organizando obradoiros e
actividades, nas que se coñezan e poidan atopar apoios entre iguais.
Non hai produtos no carriño.