Cando escoitaches falar por primeira vez dá enfermidade celíaca como reaccionaches?
Primeiro escoitei falar no 2º curso da carreira de maxisterio porque tiña un profesor cun fillo celíaco, estou falando do ano 1987. Era algo completamente descoñecido.
Quen me iba a dicir que no 1994 diagnosticarían a miña filla, e me tiven que facer unha experta.
Que supón ACEGA para ti?
Acega ten conseguido que se fale do noso colectivo gracias a divulgación en moitos campos da sociedade.
Ademáis a información é continua sobre todo as persoas recién diagnosticadas.
As charlas de formación parécenme moi importantes para seguir estando ó dia.
Que importancia ten non teu día a día ou feito de que ti (ou ou teu contorna) sexa celíaco/a?
Hoxe en día practicamente ningunha importancia, a normalización da enfermidade no meu entorno foi algo moi fácil, tanto laboral como persoalmente.
Que consellos lle darías a alguén que acaba de ser diagnosticado/a coa enfermidade
celíaca?
Pois que non queden na casa por medo á comida, sempre hai opcións e hai que contalo e esixir os noso dereitos.
Cal é ou principal problema que atopa un celíaco non seu día a día?
Na casa ningún problema.
Se hai algunha diferencia na vida social, todo o celebramos comendo.
É verdade que inflúe moito a idade, non é o mesmo un adolescente que un adulto como é o meu caso.
Que fai ACEGA para apoiar/axudar ao colectivo de celíacos?
Acega foi a miña salvación nun momento que non existían redes sociais , nin internet….
A información fora das asociacións era mínima, hostalería, á hora de facer á compra, elexir colexio….
ACEGA dá información e formación en moitos ámbitos da sociedade, e por suposto aos recién diagnosticados é o seu primeiro apoio.
Que tratas de achegar ti ao colectivo?
A miña implicación foi colaborar coa asociación a nivel persoal primeiro como socia, despois como delegada de Vigo e agora como membro da Xunta Directiva.
A nivel profesional, implicando o meu centro educativo en todas as accións que propón ACEGA e aos nosos alumnos celíacos.